Η ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

Η φυσική υγεία των ατόμων με ειδικές ανάγκες αποτελεί επιτακτική ανάγκη, καθώς το άτομο αντιμετωπίζει χρόνιους πόνους και κινητικές δυσκολίες που καθιστούν για το ίδιο την καθημερινή ζωή πρόκληση, ιδίως όταν δυσκολεύεται να τις εκφράσει. Τα κινητικά ελλείμματα, τα μειωμένα επίπεδα φυσικής άσκησης και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ατόμων με ειδικές ανάγκες αποτελούν άξονες γύρω από τους οποίους πρέπει να επέμβει ο φυσικοθεραπευτής.

Σκοπός της φυσικοθεραπείας είναι η αξιολόγηση της κινητικής ικανότητας, η διαπίστωση των περιορισμών και της ικανότητας του ατόμου να συμμετάσχει πλήρως στις καθημερινές δραστηριότητες. Εν συνεχεία η παρέμβαση και αποκατάσταση των θεμάτων αυτών. Το πρόγραμμα που αποφασίζεται να ακολουθήσει κάθε άτομο είναι εξατομικευμένο, καθώς καθ’ένα παρουσιάζει διαφορετικά συμπτώματα, διαφορετικής βαρύτητας. Το πρωτόκολλο κάθε θεραπείας στηρίζεται στην φυσική, πνευματική και κοινωνική κατάσταση του εκάστοτε εξυπηρετούμενου.

Όπως καταλαβαίνουμε υπάρχει πληθώρα κινητικών περιορισμών και προβλημάτων τα οποία μπορεί να είναι η αιτία χρόνιων πόνων αλλά και η αρχή λανθασμένων προτύπων κίνησης που θέτουν το άτομο σε κίνδυνο. Στα άτομα με πιο σοβαρή αναπηρία και μείζονα κινητικά προβλήματα στοχεύουμε στην ορθοστάτιση, στη βάδιση και στη σωστή καθιστή θέση. Στην ασφαλή αυτοεξυπηρέτηση τους και μετακίνηση τους σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους. Η φυσικοθεραπεία δεν σταματάει όμως στα μείζονα αυτά προβλήματα. Σε περισσότερο λειτουργικά άτομα η θεραπεία έχει στόχο την ενίσχυση της κίνησης, τη βελτίωση της στάσης, τη βελτίωση του συντονισμού, τη βελτίωση της ισορροπίας, την ενδυνάμωση και τον έλεγχο κορμού, την ποιοτική βάδιση, την ενδυνάμωση άνω και κάτω άκρων και τον ποιοτικό έλεγχο της λεκάνης. Το παίδι βλέποντας το σώμα του να δυναμώνει, να ισορροπεί και να βαδίζει πιο άνετα αρχίζει να φοβάται λιγότερο, να διαχειρίζεται καλύτερα και να αποτρέπει κάποια τυχόν πτώση του. Ως αποτέλεσμα βλέπουμε την αυτοπεποίθεσή του και την πίστη στον εαυτό του να ενισχύονται, κάνοντας την ανεξαρτησία του πιο εφικτή και την συμμετοχή του σε κοινωνικές δραστηριότητες πιο εύκολη. Σε δεύτερη δράση ενισχύεται ο οπτικοκινητικός συντονισμός, η βελτίωση των αντανακλαστικών καθώς και η εκμάθηση σύνθετων δραστηριοτήτων.